سال نومی شود. زمین نفسی دوباره می کشد. برگ ها به رنگ در می آیند و گل ها لبخند

می زند و پرنده های خسته بر می گردند و در این رویش سبز دوباره…من…تو…ما…کجا ایستاده

اییم.سهم ما چیست؟..نقش ما چیست؟…پیوند ما در دوباره شدن با کیست؟…زمین سلامت

می کنیم و ابرها درودتان باد و …سال نو مبارک …چون همیشه امیدوار و سال نو مبارک

ای دانای آگاه !

دراین لحظه های پایان سال

که همراه با شروعی دوباره و آغاز زندگی طبیعت است.

به ماکمک کن ؛

تا همانند خورشید وبه همه امید و حیات ببخشیم ؛

و تو را با تدبیر ، نیایش و ستایش کنیم.

مارا یاری رسان ،

تا اندیشه های زیبا بکاریم...

بگذار تا آسمان ، پدر ، مادر ، من

گفتار ، پندار و کردار نیک باشد و تو باشی.

ما را مدد فرما ؛

تا انسانی باشیم سرشار از پاکی ها و هرگز از ناشناخته ها و غم ها نهراسیم.

خداوندا ! لطف تو چراغ راه ماست ،

این آواز ، زمزمه ی همیشگی ماست که آینده زیبا ، در انتظار ماست.

« آمین »